Rozdział 5

Westchnęłam i usiadłam za ciemnookim.

- Kask? - zapytałam.

- Jeśli będziesz się mocno mnie trzymała, to go nie potrzebujesz.

- Jednak wolałabym... - Zayn mi przerwał westchnięciem, złapał moje ręce i oplótł je wokół swojego brzucha. 

- Trzymaj się mocno króliczku - zdążył to powiedzieć i ruszył z piskiem opon. Mocno się wtuliłam w jego plecy i schowałam twarz. Jechaliśmy bardzo szybko. Modliłam się byśmy byli jak najszybciej w domu. Niby nie mieliśmy daleko, ale ta droga bardzo mi się dłużyła....

W końcu chłopak się zatrzymał, a ja dalej byłam wtulona w jego plecy. Czułam jak on stara się nie śmiać. 

- No króliczku jesteśmy. Wiem, że jestem seksowny i nie możesz mi się oprzeć, ale musimy iść - zaśmiał się. Odsunęłam się od niego i zsiadłam z motoru. 

 - Nie lecę na ciebie Malik! - warknęłam i wyszłam do domu. W salonie siedział Hazz, Lou, Li, kilku innych chłopaków i ona. Była też dziewczyna. Wysoka, szczupła, piękna brunetka. Siedziała koło Louis'a, który mocno ją obejmował i szeptał jej coś do ucha. To musiała być ta jego dziewczyna. Nagle Malik objął mnie ramieniem i zaprowadził do reszty. 

 - Jesteśmy - powiedział głośno Mulat i przedstawił mnie tym obcym chłopakom. 

- Jessica to jest Gabe moja dziewczyna - powiedział Tommo. - Pójdziesz z nią teraz na górę, spakujesz najważniejsze rzeczy i poczekasz, aż któryś z nas po ciebie przyjdzie. 

 - Ale o co... - zaczęłam, ale przerwał mi Hazz. 

- Nie ważne. Idź na górę, nie mamy czasu - syknął. Brunetka wstała i podeszła do mnie z uśmiechem na twarzy. 

 - Chodźmy - chwyciła moją dłoń i pociągnęła na górę. Weszłyśmy do pokoju. 

- O co chodzi? - zapytałam niepewnie. 

- Powoli - zaśmiała się uroczo. - Jestem Gabriella, dziewczyna Louis'a. Mów na mnie Gabe. 

 - Jessica, ale wolę jak się na mnie mówi Jess albo Jessi. 

 - Na pewno się polubimy. Bardzo się cieszę, że jest w tym domu jeszcze jakaś dziewczyna. Zawsze byłam sama. 

- Chłopaki nie mają dziewczyn? 

- Masz na myśli dziewczyny na jedną noc czy na góra tydzień? Są, Zayn i Harry często takie przyprowadzają, ale nawet nie zdążę ich poznać. 

- Och rozumiem... A co się dzieje? 

- Nie wiem czy powinnam ci mówić - powiedziała i zastanawiała się przez chwilę. 

- Proszę... - No dobra, ale jakby co to nic nie wiesz. Szykuje się kolejna "bitwa". 

- Bitwa? 

- Bitwa gangów. Może być niebezpiecznie dla ciebie i dlatego będzie lepiej jak wyjedziesz. 

- A co z tobą? 

- Spokojnie. Dla mnie to już praktycznie codzienność. Cały czas boję się o Louis'ka i chłopaków, ale nic nie mogę zrobić. Na czas ich wojen wyjeżdżam do brata w Londynie. Tam będę bezpieczna. Pogodziłam się z czasem z życiem Lou. Dobra a teraz szybko się pakuj! 

- W sumie od wczoraj nie zdążyłam rozpakować wszystkich toreb. Właściwie to jednej - schyliłam się i wyciągnęłam torbę spod łóżka. Zdążyłam położyć bagaż na łóżku, gdy do pokoju wszedł mój brat. 

- Gotowe? - podszedł do Gabe i pocałował ją delikatnie. Hmm... Jednak braciszek umie być czuły i kochający... A może jest tylko taki przy swojej dziewczynie? 

- Tak kochanie - brunetka się do niego przytuliła. 

- Jess jedziesz z Zayn'em. 

- Co?! - serio on? Nie ma nikogo innego? 

- Posłuchaj tylko on jedyny zdoła w razie czego ochronić ciebie i siebie. Jest najlepszy. Umie się bić i nie tylko - zauważyłam, że Lou powstrzymuje się by nie powiedzieć przypadkiem za dużo.

- Nie mogę mieszkać w swoim starym mieszkaniu?

- Nie! - krzyknął mój brat razem ze swoją dziewczyną. 

- Okay, okay spokojnie - podniosłam ręce w obronnym geście. 

- Chodź Malik już na ciebie czeka - brunet wziął moją torbę i wyszedł z pokoju ciągnąc mnie za sobą.Zeszliśmy na dół. W salonie już nikogo nie było. Lou zaprowadził mnie do schodów prowadzących do podziemnego garażu. Zeszliśmy na dół, gdzie czekał już Zayn opierający się o maskę czarnego samochodu. 

- No króliczku wskakuj do auta - powiedział Mulat, a Tommo wrzucił moją torbę do bagażnika. 

- Jess, Malik ci pewnie wszystko po drodze. Słuchaj się go. Jeźdźcie już - powiedział mój brat. Niepewnie podeszłam do samochodu. 

- Jess! - krzyknął Lou. Odwróciłam się, a chłopak mnie przytulił. - Uważaj na siebie i słuchaj się Zayn'a - powiedział i się ode mnie odsunął. No okay to było dziwne jak na niego. Przytaknęłam mu kiwnięciem głowy i lekko się uśmiechnęłam. 

- Wsiadaj! - rozkazał Zayn razem z Lou.

Posłusznie zajęłam miejsce dla pasażera z przodu. Zayn chwile rozmawiał z moim bratem i po chwili zajął miejsce za kierownicą. Uśmiechnął się do mnie i ruszył z piskiem opon. Szybko znaleźliśmy się na ulicy.

- Gdzie jedziemy? - zapytałam cicho po pewnym czasie. 

- Do mojego domku w lesie za Doncaster - rzucił szybko.

Skuliłam się i wpatrywałam się w boczną szybę. Jechaliśmy bardzo szybko, ale już zdołałam się do tego przyzwyczaić. Żadne z nas się nie odzywało, nawet silnik samochodu pracował bardzo cicho. Cisza. Cholerna, denerwująca cisz. 

- Mogę włączyć muzykę? - zapytałam w końcu.

- Jasne - chłopak włączył jakąś płytę z której zaczęła lecieć piosenka Kings Of Leon "Use Somebody". - Może być? - uśmiechnął się do mnie.

- Tak jest okay - zamknęłam oczy i wsłuchałam się w muzykę. Uwielbiam ten kawałek. Zaczęłam cicho nucić pod nosem. Muzyka od zawsze była moim życiem. Uwielbiałam śpiewać i tańczyć. Muzyka mnie uspokajała. Po chwili piosenka się skończyła, a ją zastąpiła jakaś inna. Myślałam, że na tym wyjeździe uda mi się trochę poznać Zayn'a. Jest bardzo tajemniczy, ale to w nim jest pociągające. Wzięłam głęboki wdech i zaczęłam niepewnie rozmowę. 

- Jak długo tam będę?

- Nie wiem. Wrócimy jak będzie bezpiecznie. 

- Wrócimy? Czyli będziesz ze mną cały czas?

- Dokładnie. Będę dwadzieścia cztery na siedem przy tobie - uśmiechnął się do mnie. Jego uśmiech był przepiękny. 

- Daleko jeszcze?

- Godzina drogi. Jedziemy dosyć wolno. Normalnie jakbym jechał to byłbym na miejscu za jakieś pięć minut. Jesteś zmęczona?

- Trochę - poprawiłam się na fotelu.

- Prześpij się, a ja obudzę cię jak będziemy na miejscu - Mulat wyciszył muzykę. 

- Dobrze - ułożyłam się wygodnie i zamknęłam oczy. Byłam pewna, że nie usnę, ale nie chciałam się już kłócić z Malik'iem. Fotel był bardzo wygodny nie tak jak te w moim starym samochodzie rodziców. 

Po krótkim czasie usnęłam. Śniły mi się szesnaste urodziny. Byłam wtedy nad jeziorem w domkach ze znajomymi. To był cudowny dzień, niestety po tym pięknym śnie, nastąpił ten zły... Wypadek rodziców... Często mi się to śniło. Obudziłam się z płaczem i krzykiem. Rozejrzałam się wokół siebie. Byłam w pokoju. Byliśmy już na miejscu? Chatka z drewna? Do pokoju wbiegł Zayn. 

- Jess co się stało?

- Miałam koszmar, przepraszam - otarłam łzy. 

- Już wszystko dobrze?

- Powiedzmy, że tak - do moich oczu napłynęły znowu łzy. 

- Ej, ej, ej rób wszystko tylko nie płacz - podszedł do mnie i delikatnie przytulił. - Chodzi o rodziców? - zapytał cicho.

- Wszystko mi o nich przypomina. 

- Rozumiem cię, ale po jakimś czasie to przejdzie. Będziesz tęskniła, ale mniej cierpiała - cały czas delikatnie głaskał mnie po plecach. 

- Nie rozumiesz. Byłam świadkiem ich wypadku. Gdyby nie to, że umówiłam się z koleżanką to mnie też by nie było.

- Przykro mi, nie wiedziałem - podrapał się po głowie. 

- Wiem - uśmiechnęłam się blado. 

- Chodź posiedzimy przy kominku i lepiej się poznamy - wstał i wyszedł. 

Iść z nim? Co ma na myśli mówiąc "lepiej się poznamy"? Przeraża mnie to wszystko. Co może mi grozić?

- Idziesz?! - usłyszałam głos Malik'a. Cała się spięłam. Wzięłam głęboki wdech i wyszłam z pokoju. Rozejrzałam się po domku. Był dosyć mały, drewniany i oczywiście dobrze urządzony. Te wszystkie drogie rzeczy, które mnie otaczały są takie przytłaczające. Kiedyś marzyłam o życiu, gdzie będzie mnie stać na wszystko czego zapragnę. No i się spełniło, tylko, że te pieniądze nie są moje i są zarobione w jakiś nielegalny sposób.

W salonie stał niewielki stolik, dwa fotele i sofa. Zayn siedział na podłodze przed palącym się kominkiem, a obok niego masa poduszek w jedwabnych poszewkach...

Hej kociaki! ♥ Dzisiaj macie trochę dłuższy rozdział, ponieważ nie wiem czy jeszcze w tym tygodniu dodam kolejny rozdział. Pewnie wy tak jak ja macie teraz masę popraw i sprawdzianów, więc chcę teraz się skupić na nauce. Najpóźniej rozdział pojawi się za tydzień, może jeszcze w weekend będę miała czas ale niczego nie obiecuję. Dziękuję kochani za wasze komentarze, one dla mnie bardzo dużo znaczą. Kocham was i przepraszam. Do następnego ;*